Siyah gözlerine beni de götür

[TraquteR]

daha dokunmadan kurudu irem

çöllere bir türlü yağamıyorum

yeni bir koşuşun başlangıcında

biraz deprem sonrası

biraz şehir hülyası

bir kalp yangınından geriye kalan

siyah gözlerine beni de götür

artık bu yerlere sığamıyorum



pembe uçurtmalar yollandığından beri

sarardı tiryaki menekşeleri

sonbaharın tozlu kafeslerinde

sevgi turnaları yakalıyorum

turnalar gidiyor; ben kalıyorum

avareyim, asûdeyim, yorgunum

bilmiyorum neden sana vurgunum

erzurum garında banklar üstünde

uyku tutmuyor karanlıkları

yitik düşlerimi kovalıyorum

gölgeler gidiyor; ben kalıyorum



binbir türlü kokuyorsa yaylalar

siyah gözlerine beni de götür

baharın koynundan koparıp sana

ipek bir mendile sardığım yüreğimle

şehzade gülleri gönderiyorum

umutlar kalıyor; ben gidiyorum



bütün yelkenlileri, deniz fenerlerini

kaptanları sorgulayan

yanından geçen küheylanların

korku tûfanına yakalandığı

siyah gözlerine beni de götür

güneş ülkesinden gelen yiğitler

benzeri olmayan bir dünya kursun

cellat, ayrılığın boynunu vursun



usul usul intizârı çürüten

bu hercai diken, bu çılgın arzu

sürüklüyor imkânsız muştuların

eşiğine gönül vâdilerini

bir ağaçtan düşen yapraklar gibi

düşüyorum tanyerine

ya topla yaralı kırlangıçları

ya da bu vefâsız şarkıyı bitir

özgürlüğe giden tutsaklar gibi

siyah gözlerine beni de götür



SON ŞARKI

ey mona liza’nın kıskandığı el

bu kaçıncı bekleyiş trenlerin ardında

bin pâre olduğum kaçıncı bozgun

bir gün bu esrârlı hikâye biter

erzurum garında banklar üstünde

kalem bana kızgın, kitaplar kızgın

hasret katar katar uzayıp gider

içimde bir figân her düdük sesi

her vagon efkârlı bir uzun hava

göçmen kuşlar hâlâ dönmedi geri

kurumuş, evlerin karanfilleri

ey mona liza’nın kıskandığı el

sihrine bir defa dokunmak için

hep aynı şarkıyı söyleyip durdum

başımı umutsuz taşlara vurdum

vermedin bir siyah fotoğrafını

ya da bir hatıra parmaklarından

beni bir kaygısız neron mu sandın

hangi düşmanımın sözüne kandın

götür, senin olsun bütün ihtişâm

gece mahkûmuna kalır mı akşam



erzurum garından ayrılıyorum

banklar mütereddit bakıyor ardımsıra

abdurrahman gazi yokuşlarında

mecnun’la, kerem’le buluşacagiz

bu çâresiz derdi konuşacagiz

yollar kivrim kivrim, çetin ve uzun

daglar melânkoli, dereler hüzün

takvimleri görmek istemiyorum

karanliga dönmek istemiyorum



ey mona liza’nın kıskandığı el

bu kar yığınları cehennemden mi

bu sokaklar mahşerden mi geliyor

gürcükapı ihtirazı bilmezdi

altın kalpli zambakların

filizlendiği taşmağazalar

ilmek ilmek bileklerine

geçirmezdi nefret urganlarını

nerede dadaşın gür bıyıkları

aziziye neden böyle derbeder

solan renkler kimin, kaldırımlarda

ya bu erzurum erzurum değil

ya ben başkasıyım bu erzurum’da



ey mona liza’nın kıskandığı el

belki de o eski sinemalarda

hâlâ bir çin filmi oynamaktadır

çifteminareler mum ışığında

sonsuzluğa geçit aramaktadır

küskün çinileri yakutiye’nin

yine sessiz sessiz ağlamaktadır

ıssızlığa kurşun sıkan tabyalar

başına karalar bağlamaktadır



abdurrahman gazi yokuşlarında

ne mecnun ve kerem, leyla ve aslı

ne de çin filmlerinden kalan görüntü

alevli bir köpük sadece dünya

erzurum garına, banklar üstüne

dönüyorum çıplak ayaklarımla

yine kuşlar, yine rüzgâr ve yağmur

zavallı gözlerim kırmızı, mahmur

unutuyor sevda resimlerini

ey mona liza'nın kıskandığı el

o eşsiz, ebedî sılâdan mahrum

şarkıları sana bırakıyorum



Nurullah Genç

[TraquteR]

ne uzun şiirmiş beeh xD